สำหรับผู้ป่วยมะเร็งทวารหนักจำนวนมากความคาดหวังของการผ่าตัดเป็นความจริงที่น่าเป็นห่วงเนื่องจากการผ่าตัดสามารถทำให้ทั้งลำไส้และสมรรถภาพทางเพศลดลงอย่างมีนัยสำคัญ
อย่างไรก็ตามการศึกษาใหม่แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยโรคมะเร็งบางคนอาจมีค่าใช้จ่ายเช่นกันโดยการผ่าตัดต่อเนื่องเพื่อรับเคมีบำบัด / การฉายรังสีและ “รอคอยการเฝ้าระวัง”
การค้นพบนี้มาจากการทบทวนข้อมูลจากผู้ป่วยโรคมะเร็งทวารหนัก 145 คนซึ่งทุกคนได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคระยะที่ 1, II หรือ III ทุกคนมีเคมีบำบัดและรังสี แต่ประมาณครึ่งหนึ่งมีการผ่าตัดในขณะที่คนอื่น ๆ
แยกขั้นตอนเพื่อติดตามการลุกลามของโรคอย่างเข้มงวดซึ่งบางครั้งเรียกว่า
“ เราเชื่อว่าผลลัพธ์ของเราจะสนับสนุนให้แพทย์จำนวนมากพิจารณาวิธีการ ‘เฝ้ารอ’ ในผู้ป่วยที่มีการตอบสนองทางคลินิกอย่างสมบูรณ์เป็นทางเลือกในการผ่าตัดทางทวารหนักทันทีอย่างน้อยสำหรับผู้ป่วยบางราย ในข่าวประชาสัมพันธ์จาก American Society of Clinical Oncology (ASCO)
“ จากประสบการณ์ของฉันผู้ป่วยส่วนใหญ่ยินดีที่จะยอมรับความเสี่ยงที่จะชะลอการผ่าตัดทวารหนักด้วยความหวังว่าจะหลีกเลี่ยงการผ่าตัดใหญ่และรักษาการทำงานของทวารหนัก” Paty ผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้องอกผ่าตัดที่ศูนย์มะเร็ง Memorial Sloan-Kettering ในนิวยอร์กซิตี้กล่าว
การค้นพบนี้จะนำเสนอในวันจันทร์ที่งานประชุมวิชาการโรคมะเร็งระบบทางเดินอาหารในซานฟรานซิสโก ASCO เป็นหนึ่งในสี่องค์กรที่สนับสนุนการประชุม
งานวิจัยที่นำเสนอในที่ประชุมทางการแพทย์ควรได้รับการพิจารณาเป็นเบื้องต้นจนกระทั่งตีพิมพ์ในวารสารที่ผ่านการตรวจสอบโดยผู้เชี่ยวชาญ
ผู้เขียนศึกษากล่าวว่าประเภทของผู้ป่วยที่น่าจะทำได้ดีโดยไม่ต้องผ่าตัดทันทีคือผู้ป่วยในระยะที่ 1 ร้อยละ 50 ซึ่งเนื้องอกมักหายไปหลังจากทำเคมีบำบัด / การรักษาด้วยรังสีเบื้องต้น ตัวเลขดังกล่าววนเวียนอยู่ที่ระหว่าง 30 เปอร์เซ็นต์และ 40 เปอร์เซ็นต์ในผู้ป่วยระยะที่สองและสาม
การสืบสวนใหม่ดูที่ประสบการณ์ของผู้ป่วยโรคมะเร็งทวารหนักที่ได้รับการรักษาระหว่างปีพ. ศ. 2549 และ 2557 ที่ Memorial Sloan-Kettering
ในขณะที่ผู้ป่วยทุกคนมีประสบการณ์การถดถอยของเนื้องอกอย่างสมบูรณ์หลังการรักษาด้วยเคมีบำบัด / การฉายรังสี ผู้ป่วยอีก 73 คนตามมาด้วย “คอยเฝ้าดู” ซึ่งเกี่ยวข้องกับการตรวจติดตามผลทุกสองสามเดือน
ในที่สุดเกือบสามในสี่ของกลุ่มที่ไม่ได้ผ่าตัดยังคงปลอดโรคมะเร็งประมาณสี่ปีต่อมาในขณะที่ประมาณหนึ่งในสี่ต้องได้รับการผ่าตัดเพื่อรักษาเนื้องอกกำเริบ
โดยรวมแล้วอัตราการรอดชีวิตสี่ปีอยู่ที่ 91 เปอร์เซ็นต์ในกลุ่มที่ไม่ผ่าตัดและ 95 เปอร์เซ็นต์ในกลุ่มศัลยกรรม