ขณะที่พาฝูงแพะของตนไปหลบพายุในถ้ำ คนเลี้ยงแพะก็พบฝูงแพะป่าหลบอยู่ในถ้ำด้วยเช่นกัน
“ฝูงแพะป่านี้เป็นฝูงใหญ่ มีแพะมากกว่าฝูงแพะของเราหลายเท่านัก เราน่าจะเอาแพะป่าฝูงใหญ่ไปเลี้ยงแทนฝูงเดิมดีกว่า”
เมื่อคนเลี้ยงแพะคิดได้ดังนั้นแล้ว ก็นำเอาใบไม้ที่เตรียมมาไว้ให้ฝูงแพะเดิมของตนไปให้ฝูงแพะป่ากินจนหมด
ครั้นเมื่อพายุสงบลง ฝูงแพะป่าก็วิ่งออกจากถ้ำเข้าป่าไปตามธรรมชาติของมัน ฝูงแพะเดิมก็ตายกันหมดเพราะอดอาหาร
คนเลี้ยงแพะจึงได้แต่นั่งร้องไห้ให้เพื่อนบ้านหัวเราะเยาะต่อไป
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
” เห็นเเก่มิตรใหม่จนทอดทิ้งมิตรเก่า สุดท้ายก็จะไม่เหลือใครเลย “
ที่มา : นิทานสอนใจ จาก Msoltion