เพราะความไม่พอใจในตัวเอง กาตัวหนึ่งจึงไปเก็นขนของนกยูงที่สลัดทิ้งไว้มาปักแซมใส่ขนของตนจนเต็มตัว ด้วยหวังจะมีขนหลากสีสันสวยงามอย่างนกยูงบ้าง
”ข้ามีขนงามกว่าขนดำๆ ของพวกเจ้า ข้าไม่อยู่กับพวกเจ้าดีกว่า” การังเกียจพวกพ้องของตนแล้วออกจากกลุ่มเข้าไปปะปนอยู่กับฝูงนกยูง
พวกนกยูงเห็นกาหลงเข้ามาก็พากันรุมจิกตีจนขนนกยูงที่แซมอยู่ทั่วตัวนั้นหลุดกระจายไป เหลือแต่ขนจริงสีดำสนิท
กาดำถูกนกยูงขับไล่ออกจากฝูง ครั้งกลับไปหาพวกของตนก็ไม่มีใครคบค้าสมาคมด้วย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“ถ้ารังเกียจเผ่าพันธุ์ดั้งเดิมของตนเอง ก็ย่อมจะถูกผู้อื่นรังเกียจด้วย”
ที่มา : นิทานอีสป จาก Msolution